[ و از نوف بکالى روایت است که شبى امیر المؤمنین ( ع ) را دیدم از بستر خود برون آمده نگاهى به ستارگان انداخت و فرمود : نوف خفته‏اى یا دیده‏ات باز است ؟ گفتم دیده‏ام باز است . فرمود : ] نوف خوشا آنان که دل از این جهان گسستند و بدان جهان بستند . آنان مردمى‏اند که زمین را گستردنى خود گرفته‏اند و خاک آن را بستر . و آب آن را طیب . قرآن را به جانشان بسته دارند و دعا را ورد زبان . چون مسیح دنیا را از خود دور ساخته‏اند و نگاهى بدان نینداخته . نوف داود ( ع ) در چنین ساعت از شب برون شد و گفت این ساعتى است که بنده‏اى در آن دعا نکند جز که از او پذیرفته شود ، مگر آن که باج ستاند ، یا گزارش کار مردمان را به حاکم رساند ، یا خدمتگزار داروغه باشد ، یا عرطبه طنبور نوازد ، یا دارنده کوبه باشد و آن طبل است . [ و گفته‏اند عرطبه ، طبل است و کوبه ، طنبور . ] [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط: روح الامین

میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست...	پنج شنبه 91 مهر 20 11:23 صبح
میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست.... بگذار به پشت در میخانه بمیرم.... ای تاج سرم یابن الزهرا ... من منتظرم یا بن الزهرا... هرکس به کسی نازد و من هم به تو نازم... ای کاش جان بر سر کوی تو ببازم... مهمان توام... ترسم که بیایی و من آن روز نباشم.... ای کاش که من خاک سر راه تو باشم.... من مال توام یابن الزهرا... دنبال توام یابن الزهرا... شاید که دگر میکده را درک نکردم.... یک بار بیا تا که به دور تو بگردم... سایه ات به سرم یابن الزهرا.... من منتظرم یا بن الزهرا...
	نظرات شما ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست... آقام نیومد دوباره ... بعد از مدت ها بازگشت... شعر حضرت زهرا (س) [عناوین آرشیوشده]

تعداد 114049 بازدید